طبابت به سبک دین (قسمت اول)

بسمه تعالی

طبابت به سبک دین

یکی از بزرگ ترین ضعف های پزشکی جدید، جزئی نگری آن است یعنی اینکه پزشکی جدید، انسان را مانند یک ماشین بی روحی می داند که بر تک تک اجزایش روحی احاطه ندارد و ارتباطی بین اجزایش نیست که متأسفانه  مشکلاتی را برای  بشر و حتی عالم آفرینش ایجاد کرده است.

مثلاً در بیماری های قلبی،طب روز فقط با خود قلب کار دارد و به دنبال درمان این عضو، بدون در نظر گرفتن رابطه ی آن دارو با سایر اعضاء بدن می باشد، غافل از اینکه ممکن است داروی تجویز شده برای درمان بیماری قلبی، به سایر اعضای بدن بیمار آسیب برساند. به عنوان نمونه ممکن است آسپرین برای غلظت خون مفید باشد اما باعث خون ریزی های داخلی، خرابی کبد، پوست و موارد دیگرمی شود. این در حالی است که طب سنتی-اسلامی از طریق مزاج شناسی که نقطه ی قوت این طب هم هست، در پیشگیری، درمان و تشخیص به همه ی اعضاء بدن انسان عنایت دارد و رابطه ی اعضای بدن انسان را با یکدیگر در نظر می گیرد. و بدن انسان را به ماندند یک ماشین بی روح نمی داند و تمام اعضای بدن انسان را با هم مرتبط می داند.البته بعضی محققان و دانشمندان روز هم به این امر اذعان دارند.مثل علم بازتاب شناسی .
قابل توجه است که در طب سنتی اسلامی وقتی طبیب دارویی را تجویز می کند، با اعتقاد به این دارو را تجویز می کند که خود بدن قوه مدبره دارد که کبد این وظیفه ی مهم را در بدن ایفا می کند و کبد است که باید تدبیر کند. غالب داروهایی که طب سنتی-اسلامی تجویز می کند، علاوه بر درمان، کار تقویت قوای بدن را نیز انجام می دهد.مثلاً عسل که در روایات ما تأکید فراوانی نسبت به آن شده، در آن واحد هم برطرف کننده ی مشکل کم خونی است و هم عفونت بدن را از بین می برد و هم سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. این در حالی است که طب روز برای مشکلی مثل کم خونی مثلاً قرص فارماتون یا قوی تر و یا ضعیف تر از را تجویز می کند و اگر بر فرض اینکه برای این بیماری درمان گر باشد، اما به کبد و سایر اعضای بد آسیب های جدی وارد می کند.
وقتی به کتاب های داروشناسی در طب روز نگاه می کنیم، اکثر داروها را دارای جذب کبدی، یا جذب کلیه و یا جذب روده ای و جذب سیستم گوارشی می بینیم. داروهایی با دُزهای بالا که یقیناً با نظام و سیستم بدن انسان همخوانی ندارد. همین مطلب باعث می شود که تجویز قرص های ویتامین ث دارای عوارضی همچون پوکی استخوان باشد در حالی که میزان مناسب این ویتامین در سبزیجات و میوه ها به صورت طبیعی و خدادادی،قرار داده شده است.
در مقوله ی تشخیص نیز طب کلاسیک نیازمند اموری مانند رادیولوژی و سنوگرافی و تزریق های مختلف است که کمترین عوارض آن ها ابتلا به آلرژی و بیشترین عارضه ی آن، مبتلا شدن بیمار به انواع سرطان در دراز مدت خواهد بود که متأسفانه در کشور ما سومین دلیل مرگ و میر همین انواع سرطان هاست.
در سطوح بالاتر،میان طب سنتی و طب اسلامی نیز تفاوت های بسیاری وجود دارد. شخصی خدمت امام صادق(علیه السلام) مشرف شد و از سر درد به ایشان شکایت کرده و دارویی طلب نمود و این نکته را نیز اضافه نمود که من نمی توانم داروهای بدمزه مصرف کنم.حضرت لبخندی زده و فرمودند: افتخار ما اهل بیت (علیهم السلام ) این است که مردم را با داروهای شیرین درمان می کنیم.روایت مفصل است که بسته به نوع سردرد این بیمار، حضرت داروی مخصوصی به نام مرزن جوش را تجویز فرمودند.
علاوه بر این مزیت، طب اهل بیت(علیهم السلام)، طب مساکین نیز هست چون از همین چیزهای دم دستی درمان می کند.نکته ی بسیار جالب این است که حتی ظروف و ابزارهای طب سنتی- اسلامی با ظروف و ابزارهای طب کلاسیک متفاوت است و در انتخاب این ابزار و ظروف، رعایت محیط زیست و سیستم بدن انسان شده است. ابزار و ظروفی که از مس یا سفال تهیه شده باشند هرگز دارای ضررهای جدی ظروف و ابزار پلاستیکی سرطان زا نیست.
بنابراین کامل ترین نگاه را در میان انواع طب، طب اسلامی دارد و این نگاه، هدفی است که به امید خدا ما در سلسله مباحث این بخش دنبال خواهیم کرد.

                                                                              نویسنده: استاد بابایی