گاه نامه (شماره14)

وظیفه،احساس کردنی نیست! تشخیص دادنی است.

اونهایی که فقط احساس وظیفه کردندو دنبال تشخیص نبودند، زود لغزیدند! تنها کسی که با شنیدن مصیبت کوچه های بنی هاشم ، روی دشمنان علی علیه السلام شمشیر کشید زبیر بود!!!

منتها فقط برمبنای احساسش ! دنبال تشخیصش نبود که اینکار را امام زمانم هم تایید میکند یانه. حضرت عباس علیه السلام کوه احساس بود اما وقتی جنازه امام مجتبی را تیرباران کردند فقط چشمش به لبان اباعبدالله بود. شما را بخدا در این عصر فتنه معیارتشخیص حق وباطل را گم نکنید! احساسی نشوید! معیار ولایت فقیهی است که نشات گرفته از امام عصر ارواحناله الفدا است. از ولی فقیه جلوتر رفتن هم به اندازه عقب ماندنش خطرناک است وای چه بسا خطرش بیشتر باشد. بهترین کار در مورد اوضاع فعلی عراق وسوریه اینه که دستهامونو روی شمشیرهامون بزاریم اما چشممان به اشاره آقا باشد. تا اشاره ای نشده اگر حرکتی کردیم یقینا خطا رفته ایم. شنیدم این روزها بعضی دوستان شور کربلا به سر وحال مقدس شهادت به دل دارند. خواستم با بوسه به پای تک تکشان این مهم رو یادآوری کنم. که ما در عصر فتنه های آخرالزمانی هستیم. فتنه یعنی اختلاط حق و باطل. جایی که حق درلباس باطل وباطل درلباس حق جلوه میکند فقط باید چوپان باشی تا گرگ ومیش را تشخیص دهی! سرخود کار کردن واحساسی عمل کردن از آفتهای متدینین در آخرالزمان است. به هوش باشید! به گوش باشید  

                                             
                                        نویسنده: حجت الاسلام هاشمی محجوب