براق (قسمت دهم)
به نام خدای مهربان و زیبا-مهربانی که در لطفش یگانه و در زیباییش بی رقیب است.
در ادامه بحثهای علمی پیرامون خطبه آفرینش نهج البلاغه ابتدا یک حاشیه ای را باز می کنیم و به سراغ قرآن کریم می رویم.
در قرآن یکی از موضوعات مهم قیامت و اوصاف آن می باشد. در سال 2003 دانشمندان بزرگی مانند پروفسور واینبرگ در مقاله ای وقوع قیامت فیزیکی را پیش بینی کردند. بر اساس نظر این دانشمندان اگر انرژی تاریک در حالت فانتوم باشد در یک زمان معینی که زمان پارگی نامیده می شود جهان و تمام اجزای آن نابود می شوند. بر اساس داده های کیهان شناسی به نظر می رسد اکنون جهان در حال وارد شدن به فاز فانتوم است. مقالات زیادی سعی کردند زمان وقوع این قیامت را محاسبه کنند ولی بدلیل نقصان اطلاعات ما از کیهان تنها در حد یک ادعا مانده اند. چرا که قویترین تلسکوپها و آشکارسازهای جهان قادر به آشکارسازی همه وقایع جهان و پرده برداری از حقیقت نیستند. بنابراین مطابق پیش بینی قرآن کریم قیامت نزدیک است ولی زمان دقیق آن را خداوند متعال می داند. شاید این سوال پیش آید که خطبه آفرینش به ابتدای خلقت می پردازد در حالی که قیامت به انتهای خلقت مرتبط است ؟ در جواب باید گفت که همه وقایع جهان از ابتدا تا به انتها به یکدیگر وابسته هستند و کیهان شناسان نیز در پی مدلی هستند که همه وقایع قبلی هستی را توضیح و وقایع آینده را پیش بینی کند. در این نقطه نیاز است که ریشه اصلی برخی کلمات عربی نهج البلاغه را بشناسیم و در ضمن با دید دقیق مدلهای فعلی کیهان شناسی را با مدل بیان شده در این مدل مقایسه کنیم. مثلا فتق در این خطبه به نظر به معنای باز شدن سریع می باشد . در این صورت نظریه می تواند شامل یک افق حادثه باشد که منشا بسیاری از تحولات در جهان باشد. افق حادثه مرزی است که به صورت کلاسیکی عبور اطلاعات از آن مشکل دارد ولی به صورت کوانتومی اطلاعات قادر به تونل زنی از آن می باشد و علاوه بر آن ذراتی در اثر حضور فضای خمیده در اطراف آن تولید می شوند. اگر جهان ها مانند صفحاتی روی هم قرار داشته باشند و سپس فنر گونه با شتاب زیاد باز شوند ضمن ایجاد افق حادثه بین این صفحات در اثر وجود فضای خمیده ذرات بسیاری تولید می شود. شتاب و جرم دو عامل ایجاد فضای خمیده می باشد. بر این اساس سما شاید به معنای صفحه و ملک به معنای ذره باشد و در این خطبه آنجایی که به پر شدن سما از ملک می کند اشاره به تولید ذره در اثر شتاب فراوان صفحات می کند.
نویسنده: دکتر علیرضا سپهری