آیین همسرداری (قسمت سوم-ویژه خانم ها)
ولایت پذیری
زندگی سلطنتی درست کنید!
شوهر شما دوست دارد به عنوان مهم ترین فرد، در زندگی شما مطرح باشد. او را با دیگران مقایسه نکن، با شوهر خواهرت، با برادر شوهرت، با پدر یا برادرت و یا هرکس دیگر، که بسیار خطرناک است.
او باید احساس کامل بودن کند. بگذارید بفهمد که او قهرمان شماست.
ما باید بهترین شکل رفتارمان با همسرمان باشد و او برای ما مهم ترین شخص در این دنیا باشد. بعضی از خانم ها در « گربه را دم حجله کشتن » دکترا دارند!! آنها نمی دانند که با این حرف ها اعتماد به نفس و خلاقیت همسرشان را از بین می برند. مسخره کردن همسرتان با مسخره کردن خودتان یکی است.
اگر می خواهید از زندگی تان لذت ببرید، حتماً همسرتان را در همه ی زمینه ها قادر معرفی کنید. بدنی ، مالی ، تحصیلی ،
فکری، اداره ی امور و... نکند خانمی مادر خرج خانه باشد که او قدرت اداره ی امور را از همسرش گرفته است و از او فردی بی عرضه و بدون مسئولیت و تنبل ساخته یا می سازد و جالب است که این را ضعف همسرش می داند نه بی دقتی و ناآگاهی خودش!! این خانم نقش همسرش را به عنوان تأمین کننده ی مالی زندگی نپذیرفته است و تسلیم ریاست او بر امور خانواده نشده است. وای که چه زشت و خطرناک است این طرز فکر برای خانم ها!!
برای اینکه به قدرت آقایان لطمه نزنید همیشه نظر آنها را در مورد
تمامی قضایا بپرسید و هیچ گاه بر چیزی اصرار نکنید. حرف از ضعف های او، وی را بی
قدرت معرفی کرده است...
تحسین و تشویق
روان شناسان می گویند مردان در وجودشان « جامی » دارند که خالی است و نیاز به تشویق و تحسین دارند. اگر جام وجود او را با تحسین پر کنید خواهید دید که احساساتش فوران کرده و در واقع متوجه همان کسی می شود که این جام را پر کرده است! آیا او شمایید یا کس دیگر؟!! در سایه ی این حالت روحی است که او توانایی آن را خواهد داشت که شما را بیشتر دوست داشته باشد.
بله تحسین و تشویق در واقع یکی از نیازهای مردان است و عدم برآورده شدن این نیاز، علت این است که خانم می گوید: همسرم هیچگاه به من ابراز محبت نمی کند. تا وقتی که جام وجود او لبریز از احساس نشود ( با تحسین و تشویق ) قادر به انتقال احساس خود نیست. تشویق به مردان چنان قدرتی می دهد که حاضرند برای تأیید درستی نظر شما قوی تر از آنچه هستند عمل کنند. نتیجه ی تشویق کردن همسرتان آن است که او به زندگی زناشویی خود علاقه ی بیشتری نشان می دهد و برای ارتقای آن می کوشد.
نویسنده: خانم ز. امانی